Φίλε Παναγιώτη, θυμάμαι σαν χθες την μέρα που γνωριστήκαμε, σε κάποια συνάντηση το 2004 στο Γαλάτσι και αργότερα σε μια άλλη, στην Ελευσίνα, στο παραθαλάσσιο IRIS που τώρα έχει πια κλείσει, θερμός άνθρωπος, με το χαμόγελο, τόσο ζεστό και αληθινό που ξένιζε στην αρχή αν κάποιος δεν σε γνώριζε καλύτερα.
Ταλαιπωρήθηκες πολύ από μικρό παιδί, δεν σου άξιζε, δεν αξίζει σε κανέναν άλλωστε αυτό. Εύχομαι να αναπαύτηκε η ψυχούλα σου και να ξέρεις ότι όλη θα σε θυμούνται με τις καλύτερες σκέψεις γιατί έτσι σου αξίζει
Καλό σου ταξίδι και κουράγιο στους δικούς σου που πονούν για τον χαμό σου.